Meryem ve Adil 20 yıldır evlidir. Cihan isimli bir çocukları vardır. Cihan otizmlidir. Meryem ev kadınıdır. Adil emeklidir. Adil oğlunun oldukça yüksek giderlerini karşılamak için çalışmaya devam etmektedir. Meryem ise ev içinde sürekli oğullarıyla ilgilenmektedir. Cihan geç doğmuş bir bebektir. Kafası diğer bebeklerden daha büyüktür. Saçları çok gürdür. Emekleme çağı gelir emeklemez, konuşma çağı gelir konuşmaz...

Meryem çocuğunu Ankara’daki doktorlara götürür “otizmli değil” denir. Cihan sürekli dönen cisimleri takip etmektedir. Çamaşır makinaları, araba tekerleri... Meryem’in kuşkusu devam eder. Birçok doktora giderler, sonunda otizm teşhisi konur.

Otizm vakalarının sayısı ülkemizde son yıllarda giderek artıyor. 68 bireyden birinde otizm görülüyor. Bebekler en geç 18 aylıkken otizm oldukları tespit edilirse eğer özel eğitim sayesinde yaşıtlarıyla aynı düzeye gelebiliyor, hayatlarına kendilerine yeten bireyler olarak devam edebiliyorlar. Otizm bir farklılıktır. Engel değildir.

Cihan şimdi 17 yaşında, gazetecilik eğitimi alıyor. En çok bilgisayarıyla vakit geçirmekten, komedi ve sosyal içerikli filmler izlemekten hoşlanıyor. Resim kursuna gidiyor, özellikle perspektif çizimlerinde çok başarılı.

Meryem ve Adil’in, Cihan’ın çevresinde ördükleri hayat devam ederken en çok istedikleri şey oğullarının kendisine yeten bağımsız bir birey haline gelmesidir.

ABu çalışmanın benim için de özel bir önem taşıdığını belirtmeliyim. Fotoğraflarını çektiğim sırada Meryem’le aramızda güçlü bir kadın dayanışması doğdu. Hala görüşüyoruz. Cihan ise benimle görüşmeyi istediği sürece onunla birlikte olacağımı biliyor. Sonraki yıllarda da fotoğraflarını çekmek, gelişimine tanık olmak beni mutlu edecek.