Hasan Fehmi Çakır 1983 yılında doğmuş, yüzde doksan dokuz engelli olarak yaşama devam ediyor. Hastalığına serebral palsi teşhisi konmuş. Tüm dünyada 17 milyon serebral palsi hastası bulunuyor. Fizik tedavi dışında başka hiç bir tıbbi müdahale yapılamıyor. Hasan her ikisi de emekli öğretmen olan annesi Emine Çakır, babası Ural Çakır ve sağlık durumu gayet iyi olan ablası Elif Çakır’la birlikte yaşıyor.

Kitap okumaya yaşıtlarıyla birlikte başlamış, 2008 yılında e-mail ile MEB’e başvurmuş, halk eğitim kanalıyla kaydını yaptırmış, evde sınav hizmeti alan ilk engelli öğrenci olmuş ve lise diplomasını almış. Ailesi üniversite okumasını istiyor ama o ticaret yapmak niyetinde.

Hasan kitap okumayı ve müzik dinlemeyi seviyor, her gün düzenli okuma saatlerinde özellikle Aziz Nesin, Muzaffer İzgü, Metin Hara ve Sunay Akın’ı okumaktan hoşlanıyor. Haluk Levent, Kıraç ve Zülfü Livaneli’yi dinliyor. Tarkan ve Haluk Levent konserlerine gitmiş, Tarkan’dan imzalı bir poster almış. Belgesel seyretmeye, mani yazmaya ve özellikle coğrafyaya ilgisi var.

Annesi kendi yaşantısını Hasan’a göre programlamış. Yemeğini yediriyor, diğer tüm temizlik ve tıraş işlerini annesi yapıyor.

Ablası arkadaşım olan Hasan’la ilk tanıştığımızda konuşmalarını anlayamıyordum ama bir süre sonra ince esprileriyle dolu keyifli sohbetlerimiz oldu. Şimdi Facebook’ta arkadaşız. Hasan internet aracılığıyla istediği her merciye ulaşabiliyor ve eleştirilerini ,taleplerini, yorumlarını iletiyor. Hasan insanların bakışlarını üstünde hissetmekten ve zihinlerinden geçenleri hissetmekten hoşlanmıyor. Toplumun engellilere bakış açısının değişmesini istiyor.